Selecteer een pagina

‘Gezond van mond tot kont’

Dit zijn 2 titels van boeken geschreven door een darmfloratherapeut. Wat een fantastisch vak en een geweldige uitdaging om pakkende titels te bedenken voor je boek als je wilt publiceren over poep en het gehele spijsverteringskanaal. Deze dame heeft ook nog een achternaam die tot de verbeelding doet spreken.  Ze heet namelijk mevrouw Grottenbos. Dit is geen bijnaam, maar roept bij mij wel associaties op. Zo kun je een darm best wel vergelijken met een grot en een darmpoliep met een boom en de rondwandelen poep als de dieren in het bos en samen vormen ze het Grottenbos.  Het aardige van deze naam en deze associatie is dat je de naam gecombineerd met het beroep en de titels van haar boeken niet makkelijk vergeet. Veel p.r. zal ze niet nodig hebben.

Gewone alledaagse namen vergeten we veel makkelijker. Mijn partner en ik hebben de neiging om mensen bijnamen te geven.  Dit doen we een beetje stiekem zodat niemand zich eraan kan storen en wij weten over wie we het hebben.

Bij ons op de hoek van de straat woont een mevrouw die haar hondje net zo snel kan uitlaten als ik de kliko’s bij de weg kan zetten. Toen ik haar daarop aansprak zei ze ‘Klein Hondje, Klein Rondje’. Je weet nu wel wat haar bijnaam is, die heeft ze ons zelf geleverd.

Recent was ik met mijn man op een feestje en ineens zagen we ‘Pudding’, we hadden haar al jaren niet gezien of gesproken. Dus ik zei, iets te hard ‘Pudding is er ook’. Een vriendin die naast ons zat vroeg ‘heet ze echt zo? ‘ Ik verontschuldigde me en zei dat mijn man en ik haar altijd zo noemen maar dat ze eigenlijk Elleke heet. Na een poosje kwamen we met Elleke in gesprek over haar wel en wee. Toen ze weer vertrok zag ik dat onze vriendin rood aangelopen was van het ingehouden lachen. Ze zei ‘ ik kon niet naar die mevrouw kijken zonder te lachen,  ik kreeg het woord “pudding” niet uit mijn hoofd’.

Als mensen weten dat wij regelmatig bijnamen geven aan mensen uit onze omgeving vragen ze wel eens of wij ook een bijnaam voor hen hebben. We glimlachen dan vriendelijk en zwijgen. Dat voorkomt een hoop onrust.