Vul zelf maar in.
Pas was ik in Leeuwarden en daar werd me in de winkelstraat een hoop duidelijk. Bij de kapper stond een bord met de leus ‘life is too short to have a bad hair day’. In een andere winkel stond op een bord ‘life is too short to have ugly clothes’.
Eerlijk gezegd heb ik op die manier nog nooit over het leven gedacht. Ik ben thuis gaan zoeken of er nog meer uitspraken zijn over ons ’te korte leven’. Ik vond een boek met de titel ‘Het leven is te kort om op kantoor te zitten’, van Lonneke Lodder. Zij koos ervoor om Amsterdam te verlaten en te verhuizen naar het Noord-Spaanse platteland. Een zeer persoonlijke keuze. Ik kan hem me ook net andersom voorstellen. Dus dat iemand zegt ‘het leven is te kort om op het platteland’ te wonen en vertrekt naar een bruisende stad.
En zo zal iedereen zijn ideeën hebben over een zinvolle invulling van zijn bestaan. Daar lijkt het in deze uitspraken om te gaan. Zo zou je kunnen zeggen dat het leven te kort is om te lang stil te staan bij mislukkingen of om te veel energie te steken in zinloze activiteiten. Anderen zullen het leven te kort vinden om je dagen depressief in je bed door te brengen of om getrouwd te blijven met een partner waar je al lang op uit gekeken bent.
Maar hoe lang is dat leven dan. Ik had een schoonvader die als hij jarig was ging vertellen hoe veel jaren hij al leefde, hoeveel maanden dat waren, hoeveel weken, hoeveel dagen, hoeveel minuten. Duizelingwekkend veel tijd was er om te leven als je dit hoorde.
Natuurlijk kan het zijn dat je weet dat je door ziekte nog maar kort te leven hebt. Veel mensen gaan dan toch anders met hun tijd en energie om, ze proberen alles uit het leven te halen wat er (nog) in zit, als het kan nog dingen te doen die ze voorheen steeds voor zich uit schoven, elke dag te leven alsof het je laatste dag is.
Een prima instelling, misschien zouden sommige mensen dat vaker moeten doen. Maar als ik daarover nadenk word ik al moe. Het lijkt me slopend als je elke dag tot een goed einde moet brengen, geen offday meer mag hebben.
En elke dag perfect gekapt en gekleed moet zijn, omdat het leven te kort zou zijn voor een dagje rondlopen in je ‘Sjonny outfit’ zoals ze dat bij ons thuis noemen of je kapsel een dag verwaarlozen, een dag je haar wassen uitstelt omdat je geen zin of tijd hebt, een dag makkelijk eet, omdat je het even niet ziet zitten om al te veel tijd en aandacht aan het eten te besteden.
En is je leven altijd te kort, dat is de vraag. Veel mensen vinden hun leven te lang, omdat ze misschien al een hele tijd ziek zijn, lichamelijk of psychisch of omdat ze al heel oud zijn en verlangen naar ‘de overkant’. Als dat zo is dan maak je je niet meer zo druk om je kapsel of je outfit. Dan is het misschien niet leven maar overleven. Dan gaat het niet om wonen in de stad of op het platteland, maar om zingeving, om vriendschap, om liefde, om hoop, om samen zijn, om je gehoord voelen, om te zoeken naar troost en om om te gaan met pijn.
Misschien moeten er in Leeuwarden en ook in andere steden nog meer borden komen maar dan voor mensen die het leven te lang vinden. Iets in de trant van ‘is het leven voor u te lang, kom dan gerust binnen, dan helpen wij u deze middag door en krijgt u van ons aandacht, een kopje koffie en een nieuwe jurk’ of ‘het leven is te lang om je druk je maken over een slecht kapsel, kom dus binnen, dan krijgt u van ons een mooi kapsel, kunt u er weer een beetje tegen’.
