Ook de dood is niet gratis.
Het onderwerp van de dag is de NAVO top. Ik las een lijst met bijzondere wetenswaardigheden over de NAVO top, bijvoorbeeld over de kosten, namelijk 183,4 miljoen euro. Dat is omgerekend een tientje per inwoner in Nederland en één miljoen euro per minuut als je ervan uitgaat dat de vergadering van vandaag ongeveer drie uur gaat duren. Wat een bedragen, vinden veel mensen. Maar oorlog is nog veel duurder, zo hebben militaire uitgaven van Rusland in 2023 de honderd miljard dollar al overschreden. Dus inmiddels zal het gaan om honderden miljarden
en dat alleen nog maar van Russische zijde.
Nu ons ‘gewone’ leven. Ook al niet te betalen. Tegenwoordig koop je 1 appel voor dezelfde prijs als waar je ‘vroeger’ een pond appels voor kocht, een koophuis kost gemiddeld 473 duizend euro, een etmaal in een ziekenhuis, zonder een bijzonder ingreep, kost tussen de 600 en 900 euro en een stamceltransplantatie ruim 75 duizend euro. Gelukkig kunnen we ons in Nederland verzekeren tegen ziektekosten, waardoor de meeste ingrepen en medicijnen grotendeels vergoed worden. Uitzonderingen daargelaten, zoals bijvoorbeeld medisch onnodige ingrepen, bedoeld om er mooier of jonger uit te zien.
Maar de zon gaat nog steeds gratis op. Je moet wel zonnebrandcrème kopen om je tegen de gevaren van te veel zonlicht te beschermen. En door zonnepanelen kun je ook de zon nog gebruiken om energie op te wekken. Wel eerst investeren in zonnepanelen, maar dat levert je uiteindelijk ook nog een kostenbesparing op. Ook de regen is gratis en nodig om het gewas te laten groeien en is verder ook essentieel voor mens en dier. Maar te veel regen leidt tot kosten, denk aan overstromingen waarbij schade wordt aangericht aan wegen, bruggen en gebouwen.
Ook kun je bij activiteiten kiezen voor gratis dingen om te doen, bijvoorbeeld, wandelen in de natuur of een stadswandeling maken, een gratis museum of expositie bekijken, winkelen zonder iets te kopen. Ook schijn je op je verjaardag bij de Lidl gratis een chocoladereep te kunnen krijgen en bij de HEMA een gratis tompoes. Ook een glimlach van een voorbijganger, een praatje over de heg of vanaf je balkon, een boek uit een uitleenbibliotheek in iemands voortuin, maandverband uit eenzelfde soort weggeef kastje en een dutje doen. Het kost allemaal niets.
Dus voor een deel kun je het leven zo goedkoop en duur maken als je zelf wilt, maar voor ander deel zit je toch vast aan hoge kosten, voor wonen, reizen, boodschappen etc. Ik heb zelf ooit, héééél lang geleden een tussen etage gehuurd, zonder douche, voor 100 gulden per maand. Dat waren nog eens tijden.
Het leven is duur, maar ook kostbaar. Dus als je er wat moois van wilt maken, mag het ook iets kosten. Maar wat als dat niet zo is. Als je ongeneeslijk ziek bent en ondanks hoge ziektekosten die er zijn betaald, dreig je toch te sterven. Of je wilt graag sterven op bestelling of wel euthanasie. Ik las dat dit laatste 180 euro kost, maar dit valt onder de eerstelijnszorg, dus de patiënt of cliënt betaalt niets. Natuurlijk zijn er wel kosten verbonden aan een begrafenis. Veel mensen hebben daar een verzekering voor, maar niet iedereen. Heeft een overledene niets geregeld en is er familie, dan wordt ervanuit gegaan dat die voor de kosten opdraait. Is er niemand is die voor de kosten wil of kan opdraaien, dan wordt de gemeente verplicht om de kosten van de uitvaart te betalen. Dus echt gratis is het niet, maar het kost de overledene in zo’n geval niets.
Hoge levenskosten, en zekerhoge schulden of zelfs torenhoge schulden kunnen ook leiden tot de wens om te sterven. Om dan verlost te zijn van alle ellende. Ook mensen die erg en of langdurig ziek zijn kunnen verlangen naar de dood, of je nu gelooft in een leven na dit leven of in helemaal niets, met de dood eindigt hoe dan ook het leed van iemand op deze wereld.
Ik las pas een gedichtje van Annie M.G. Schmidt van iemand die uit nieuwsgierigheid dood wilde. Het begon als volgt:
‘Mijn oom is uit nieuwsgierigheid gestorven, hij vroeg zich af wat men hem hierna bood. Hij kon niet langer wachten, op een morgen was hij dood’
Ik ben altijd wel dol op nieuwsgierigheid, op curiositeit en leergierigheid. Dat kun je lezen in mijn blogs. En net als de ‘oom’ uit dit gedichtje ben ik ook nieuwgierig naar de dood, maar voorlopig richt ik mijn actieve wens om te weten en te leren nog op alledaagse en niet alledaagse zaken, waarvan ik de nieuwsgierige lezers van mijn blogs deelgenoot maak.
Een blog schrijven kost namelijk ook geen cent en een website maken en onderhouden, maar een klein beetje. Een stuk minder in elk geval dan een nieuwe brug die ik binnenkort laat plaatsen door de tandarts omdat mijn oude na 20 jaar versleten was. Oh ja, nog 1 leuk weetje. Een pacemaker kost tussen de 5 en de 15 duizend euro. Als je sterft moet hij uit je lichaam worden gehaald voordat je wordt gegraven of gecremeerd. Als hij dan nog niet stuk is, mag hij niet bij iemand anders worden geplaatst maar wel bij een hond met een hartritmestoornis. Scheelt toch weer in kosten voor de hondeneigenaar, vooral als hij geen dure ziektekostenverzekering voor zijn trouwe viervoeter heeft afgesloten. En de hond kan nog even doorleven, want een hond laten inslapen kost ook al 250 tot 300 euro, afhankelijk van de maat van de hond.
Tot zover.
